Μπακαλιάρος Τσιλαδιά Μεσσηνίας

Μόλις λίγες ημέρες πριν ολοκληρωθεί η νηστεία της Σαρακοστής με το πιο αγαπημένο έθιμο των Ελληνων, το Πάσχα, προηγείται η Κυριακή των Βαϊων και η ιστορία γνωστή.
Ο Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ ή εν συντομία Ι.Χ.Θ.Υ.Σ., ναι καλά κατάλαβες, εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα και τα παιδιά τον υποδέχονται  με κλωνάρια από φυτά, στα χέρια, όπως η δάφνη-βάγια, ο φοίνικας, η ελιά  που χρησιμοποιούνται συμβολικά από τα παλιότερα χρόνια για τις τελετές αγώνων, βραβεύσεις και άλλα δοξασμένα γεγονότα.
Έκτοτε η καταπραϋντική, ιαματική και «θαυματουργή» βάγια-δάφνη κατέχει ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα για την ημέρα αυτή μέχρι σήμερα.
Όλες οι εκκλησίες στολίζονται με τα βάγια και πολλοί πάνε να λάβουν τα ευλογημένα βάγια, αφούν μιμηθούν τα «βαγιοχτυπήματα», θα κρεμάσουν τις κλάρες 40 ημέρες έξω από το σπίτι να «στεγνώσουν» ή θα τα κρεμάσουν σε χωράφια, περιβόλια, σταύλους για το καλό.
Ακόμη και όσοι δεν πολυενδιαφέρονται για το θρησκευτικό της υπόθεσης ή όλα αυτά τα έθιμα, θα πάνε να λάβουν μια κλάρα δάφνη για την κουζίνα, ειδικά αφού παλιότερα όλα αυτά τα μυρωδικά βότανα δεν πωλούνταν, όπως σήμερα.
Των Βαΐων καταλύεται το ψάρι, που αυτό σημαίνει οτι το μεσημεριανό τραπέζι δεν είναι νηστίσιμο, ούτε στερείται από λάδι και κρασί, η νηστεία της Σαρακοστής λέγεται και Ξηροφαγία, δηλαδή εκτός από τα Σαββατοκύριακα το ελαιόλαδο και το κρασί απαγορεύονται και αυτό τηρείται και όλο το Μεγαλοβδόμαδο.
Φυσικά όλες οι παραπάνω πληροφορίες σίγουρα δεν ανταποκρίνονται στον τρόπο που ίσως εμείς οι «κοινή θνητοί» νηστεύουμε όμως έχουν ιδιαίτερη σημασία για την διαμόρφωση της γαστρονομικής παράδοσης μας.
Έτσι ο πρωταγωνιστής της Κυριακής είναι δύο ψάρια, ο κολιός και ο μπακαλιάρος.
Εκείνη την ημέρα ήμασταν ήδη στο σπίτι της γιαγιάς μου, γιατί εκεί γιορτάζαμε οικογενειακά την Πασχαλιά και στο δικό μας σπιτικό μαγειρευόταν από νωρίς στην γάστρα (την παραδοσιακή) ένα από τα πιο ωραία φαγητά, ο μπακαλιάρος πλακί με μπακαλιάρο παστό, πολλά κρεμμύδια ξερά, πατάτες και σταφίδα, η γλύκα της σταφίδας ξεγελούσε ακόμη κι εμάς τα παιδιά.
Αργότερα μέσα από αναζητήσεις παραδοσιακών συνταγών έμαθα οτι αυτό το υπέροχο φαγητό είχε όνομα και τόπο προέλευσης, ήταν η Τσιλαδιά Μεσσηνίας, με την μοναδική διαφορά ότι το φαγητό αυτό φτιάχνεται χωρίς πατάτες, όμως αν έχεις να ταϊσεις και πολλά στόματα μερικές πατατούλες δεν είναι απαγορευτικές.
Αν την Κυριακή ξυπνήσεις νωρίς μη βαρεθείς να πας να λάβεις μια κλάρα βάγια, η δάφνη είναι ευεργετική, ειδικά φρέσκια, εγώ εδω και καιρό έχω βάλει μια στην γλάστρα, με τα φρέσκα φύλλα της φτιάχνω τα φαγητά μου, αφεψήματα ή ξεβγάζω τα μαλλιά μου με ένα από διάλυμα που φτιάχνω από βραστό νερό και φύλλα δάφνης, ενώ το δαφνόλαδο είναι γνωστό στα τερτίπια ομορφιάς και φτιάξε και την τσιλαδιά με φρέσκια βάγια, να γλείφεις τα δάχτυλά σου!
Καλά μαγειρέματα!

---

 Τσιλαδιά Μεσσηνίας

Χρόνος Προετοιμασίας: 25’
Χρόνος Ψησίματος: 60’
Βαθμός Δυσκολίας: Εύκολος
Μερίδες: 6
Υλικά
1200 gr. μπακαλιάρο παστό
4-5 μέτρια κρεμμύδια ξερά
1 σκελίδα σκόρδο
3 ντομάτες
150 gr. Κορινθιακές μαύρες σταφίδες
250 ml. συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας
1 κουταλιά της σούπας πελτέ
1 κουταλιά της σούπας ζάχαρη
3-4 φύλλα δάφνης
1-2 κλωναράκια θυμάρι
Ελαιόλαδο
Φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Αλάτι
Πατάτες, προαιρετικά
Εκτέλεση βήμα-βήμα
Προετοιμασία:
Από την προηγούμενη ημέρα θα πρέπει ο μπακαλιάρος να ξαρμυριστεί και να ενυδατωθεί, εκτός και αν ο μπακαλιάρος που θα χρησιμοποιήουμε είναι ήδη ξαρμυρισμένος, να θυμάστε δεν αρκεί να τον βάλουμε σε άφθονο κρύο νερό για να ξαρμυρίσει, θα πρέπει να του αλλάξουμε νερό τουλάχιστον 6-7 φορές και να παραμείνει μέσα στο νερό τουλάχιστον 10 ώρες.
Κατόπιν τον αφήνουμε σε τρυπητό να στραγγίσει.
Κόβουμε τα 3-4 κρεμμύδια σε φέτες και το ένα το ψιλοκόβουμε, όπως επίσης και την σκελίδα του σκόρδου.
Σε ένα μεγάλο και βαθύ τηγάνι σωτάρουμε με ελαιόλαδο τα κρεμμύδια και το σκόρδο μέχρι να μαλακώσουν ανακατεύοντας συχνά, αφού μαραθούν χαμηλώνουμε την θερμοκρασία, ρίχνουμε την ζάχαρη, τον χυμό ντομάτας, τα δαφνόφυλλα, το θυμάρι, αλατοπίπερο και τον πελτέ ντομάτα διαλυμένο σε 1 φλυτζάνι ζεστό νερό και τέλος τις σταφίδες.
Σιγοβράζουμε για 5 λεπτά και ξεκινάμε να προθερμαίνουμε τον φούρνο.
Κόβουμε τις ντομάτες σε χοντρές φέτες.
Σε ένα μεγάλο ταψί στρώνουμε τις μισές φέτες ντομάτας, από επάνω ακουμπάμε τα κομμάτια του μπακαλιάρου, περιχύνουμε με την σάλτσα και κουνάμε ελαφρά το ταψί, στρώνουμε τις υπόλοιπες ντομάτες, περιχύνουμε με λίγο ακόμη ελαιόλαδο και ακουμπάμε 1-2 δαφνόφυλλα.
Ψήνουμε στους 180^ο C για περίπου 1 ώρα στις αντιστάσεις και ανάλογα τον φούρνο, το φαγητό είναι έτοιμο μόλις δέσει η σάλτσα.
Τρωγεται το ίδιο απολαυστικά ζεστό ή κρύο!


Σημειώσεις για την συνταγή:
– Αν χρησιμοποιήσεις πατάτες βάλτες τις περιμετρικά στο ταψί, τις οποίες θα κόψεις κυδωνάτες.
– Αν οι ντομάτες είναι στην εποχή τους χρησιμοποιήσε 500 gr. χυμό ντομάτας.
– Στο φαγητό ταιριάζει το μπαχάρι και η κανέλα.





 Πηγή : http://www.funkycook.gr/mpakaliaros-tsiladia/

 

 

 

Ευα Μονοχαρη

Η ιστορία του φαγητού και μια προσωπική ιστορία, γιατί όλοι έχουμε στην μνήμη μας χαραγμένη την γεύση, την μυρωδιά, την ζεστασιά του φαγητού, μας συνοδεύει και είναι η γαστριμαργική μας ταυτότητα. Το φαγητό πια είναι ένα από τα μεγαλύτερα trends των τελευταίων ετών κι ενώ πάντα υπήρχε στην καθημερινότητα μας, πλέον όλοι το μοιραζόμαστε, το αξιολογούμε, το εκθειάζουμε μέσω των social media, το επικοινωνούμε κάθε στιγμή, το φαγητό στις μέρες μας δεν είναι μόνο καθημερινή ανάγκη αλλά περιέχει τις λέξεις όπως η επιβίωση, η προσφορά, η χαρά, η απόλαυση, το φαγητό είναι κομμάτι της ζωής μας! Αυτό μου έμαθε και μου μαθαίνει το Food blogging και η καθημερινή ενασχόληση με αυτό. Eίμαι η Εύα Μονοχάρη σπούδασα παιδαγωγός, πλέον είμαι Food blogger στο Funky Cook και Food lover για πάντα!