Κούκλες.... συνέχεια...

Και συνεχίζουμε, έχω πάρει φόρα τώρα, ποιός με σταματάει.....

Γνώρισα την Κατερίνα
δεν είμαι απ την Αθήνα,
ήμασταν μες το μετρό,
πήγαινα σ ένα γιατρό.
Κάτι πήρε το αυτί μου,
πήρα την απόφαση μου
κι ήρθα πρώτα για να δω
τι γινότανε......εδώ....
να συγκρίνω κι αφού κρίνω
Χρυσομέλισσα.... να γίνω!

Έμαθα από μια γνωστή μου,
κι αντιλήφθηκα βεβαίως,
κάτι είπε η κολλητή μου..
πλάγια κι όχι ευθέως,
στη Στραταίων κάτι τρέχει
κι έρχονται χιονίζει βρέχει,
κυριούλες με σακκούλες,
με βιβλία, με τσαντούλες,
πίνουν τσάγια, καφεδάκια,
τρώνε κέικ και κουλουράκια
γύρω-γύρω στο τραπέζι
κάθε μέρα... κάτι παίζει!
Κόβουνε κάτι χαρτάκια,
σε ωραία σχεδιάκια
με πινέλα πασαλείβουν
σπάγγους δένουν και τυλίγουν,
κι όλο σκύβουν και γελάνε
και χαρτιά δώστου κολλάνε!
Σ ένα πίνακα γραμμένες
λέξεις στα Ισπανικά,
κι οι ματιές όλων στραμμένες
στα βιβλία τ ανοικτά.
Οχι ....δεν είναι σχολείο.
ούτε φαίνεται αστείο,
είναι κόσμος ...μαγικός
ενδιαφέρων ...φιλικός!
Δείχνουν καλά να περνάνε,
όσες έρχονται και πάνε,
κάτι κάνουν, μα τι νάναι?
μπαίνουν βγαίνουν...γελαστές
θα ρωτήσω....μια απ αυτές!

Επιτέλους έχω λύσει
όλες μου τις απορίες
κι έχω πλέον απαντήσει
στο τι κάνουν οι κυρίες.
Ζάχαρη! καλοπερνάνε,
κουβεντιάζουν φιλικά
ζωγραφίζουν και μιλάνε..
και μαθαίνουν φυσικά,
του PC τα μυστικά,
ντεκουπάζ, Ισπανικά,
ραπτική κι άλλα πολλά.....
.
Η συνέχεια... στην επόμενη ανάρτηση!